جاوا از دو دستور انتخاب پشتيباني مي كنند : ifو switchو . با اين دستورات شما اجراي برنامه را براساس شرايطي كه فقط حين اجراي برنامه اتفاق مي افتند كنترل مي كنيد. اگر سابقه برنامه نويسي با C++/C را نداريد، از قدرت و انعطاف پذيري موجود در اين دو دستور متعجب و شگفت زده خواهيد شد .

if

دستور if دستور انشعاب شرطي در جاوا است . از اين دستور مي توان استفاده نمود و اجراي برنامه را طي دو مسير متفاوت به جريان انداخت . شكل كلي اين دستور بصورت زير است :

if( condition )statement 1;
else statement 2;

دراينجا هر statement ممكن است يك دستور منفرد يا يك دستور مركب قرار گرفته
در ابروها ( يعني يك بلوك ) باشد . condition ( شرط ) هر عبارتي است كه يك
مقدار boolean را برمي گرداند . جمله else اختياري است . if
بصورت زير كار مي كند : اگر شرايط محقق باشد ، آنگاه statement 1 اجرا
مي شود . در غير اينصورت statement 2 ( در صورت وجود ) اجرا خواهد شد .
تحت هيچ شرايطي هر دو دستور با هم اجرا نخواهند شد . بعنوان مثال ، در نظر
بگيريد :

+ int a/ b;
+ //...
+ if(a < b )a = 0;
+ else b = 0;

در اينجا اگر a كوچكتر از b باشد ، آنگاه a برابر صفر مي شود . در غير
اينصورت b برابر صفر قرار مي گيرد . در هيچ شرايطي اين دو متغير در آن واحد
برابر صفر نمي شوند .
غالب اوقات ، عبارتي كه براي كنترل if استفاده ميشود شامل عملگرهاي رابطه اي
است . اما از نظر تكنيكي ضرورتي وجود ندارد . مي توان با استفاده از يك متغير boolean
تكي ، if را همانطوريكه در بخش زير مشاهده مي كنيد ، كنترل نمود .

+ boolean dataAvailable;
+ //...
+ if( dataAvailable)
+ ProcessData)(;
+ else
+ waitForMoreData)(;

بياد آوريد كه فقط يك دستور مي تواند مستقيما" بعداز ifيا elseا قرار گيرد.
اگر بخواهيد دستورات بيشتري داخل نماييد ، نيازي به ايجاد يك بلوك نداريد
نظير اين قطعه كه در زير آمده است :

+ int bytesAvailable;
+ //...
+ if( bytesAvailable > 0 ){
+ ProcessData)(;
+ bytesAvailable- = n;
+ } else
+ waitForMoreData)(;

در اينجا ، هر دو دستور داخل بلوك if اجرا خواهند شد اگر bytes Available
بزرگتر از صفر باشد .
برخي از برنامه نويسان راحت ترند تا هنگام استفاده از if ، از ابروهاي باز
و بسته استفاده نمايند، حتي زمانيكه فقط يك دستور در هر جمله وجود داشته باشد.
اين امر سبب مي شود تا بعدا" بتوان براحتي دستور ديگري را اضافه نمود و نگراني
از فراموش كردن ابروها نخواهيد داشت . در حقيقت ، فراموش كردن تعريف يك بلوك
هنگامي كه نياز است ، يكي از دلايل رايج بروز خطاها مي باشد . بعنوان مثال قطعه
زير از يك كد را در نظر بگيريد :

+ int bytesAvailable;
+ //...
+ if( bytesAvailable > 0 ){
+ ProcessData)(;
+ bytesAvailable- = n;
+ } else
+ waitForMoreData)(;
+ bytesAvailable = n;

بنظر خيلي روشن است كه دستور bytes Available=n طوري طراحي شده تا داخل جمله else اجرا گردد ، و اين بخاطر سطح طراحي آن است . اما حتما" بياد داريد كه فضاي خالي براي جاوا اهميتي ندارد و راهي وجود ندارد كه كامپايلر بفهمد چه مقصودي وجود دارد . اين كد بدون مشكل كامپايل خواهد شد ، اما هنگام اجرا بطور ناصحيح اجرا خواهد شد . مثال بعدي داخل كدي كه مشاهده مي كنيد تثبيت شده است :

+ int bytesAvailable;
+ //...
+ if( bytesAvailable > 0 ){
+ ProcessData)(;
+ bytesAvailable- = n;
+ } else {
+ waitForMoreData)(;
+ bytesAvailable = n;
+ }
if

Nested ifs هاي تودرتو شده
يك nested if يك دستور if است كه هدف ifيا elseا ديگري باشد. if هاي تودرتو
در برنامه نويسي بسيار رايج هستند. هنگاميكه if ها را تودرتو مي كنيد، مهمترين
چيزي كه بايد بخاطر بسپاريد اين است كه يك دستورelse هميشه به نزديكترين دستور if
خود كه داخل همان بلوك else است و قبلا" با يك else همراه نشده ، مراجعه
خواهد نمود . مثالي را مشاهده نماييد :

+ if(i == 10 ){
+ if(j < 20 )a = b;
+ if(k > 100 )c = d; // this if is
+ else a = c; // associated with this else
+ }
+ else a = d; // this else refers to if(i == 10)

همانگونه كه توضيحات نشان مي دهند ، else نهايي با (20
چون داخل همان بلوك قرار ندارد ( اگر چه نزديكترين if بدون else است ) . بجاي
آن ، else نهايي با (i==10)if همراه مي شود . else داخلي به (100>k)if ارجاع
مي كند ، زيرا نزديكترين if در داخل همان بلوك است .

نردبان if-else-if
يك ساختار برنامه نويسي رايج براساس يك ترتيب از ifهاي تودرتو شده يا نردبان if-else-if
است . اين ساختار بصورت زير است :

if(condition)
statement;
else if(condition)

statement;
else if(condition)
statement;
.
.
.
else
statement;

دستورات if از بالا به پايين اجرا مي شوند . ماداميكه يكي از شرايط كنترل
كننده if صحيح باشد (true)، دستور همراه با آن if اجرا مي شود ، و بقيه نردبان
رد خواهد شد . اگر هيچكدام از شرايط صحيح نباشند، آنگاه دستور else نهايي اجرا
خواهد شد . else نهايي بعنوان شرط پيش فرض عمل مي كند ، يعني اگر كليه شرايط
ديگر صحيح نباشند ، آنگاه آخرين دستور else انجام خواهد شد . اگر else نهايي
وجود نداشته باشد و ساير شرايط ناصحيح باشند ، آنگاه هيچ عملي انجام نخواهد
گرفت .
در زير ، برنامه اي را مشاهده مي كنيد كه از نردبان if-else-if استفاده كرده
تا تعيين كند كه يك ماه مشخص در كدام فصل واقع شده است .

+ // Demonstrate if-else-if statement.
+ class IfElse {
+ public static void main(String args[] ){
+ int month = 4; // April
+ String season;
+
+ if(month == 12 || month == 1 || month == 2)
+ season = "Winter";
+ else if(month == 3 || month == 4 || month == 5)
+ season = "Spring";
+ else if(month == 6 || month == 7 || month ==
+ season = "Summer";
+ else if(month == 9 || month == 10 || month == 11)
+ season = "Autumn";
+ else
+ season = "Bogus Month";
+
+ System.out.println("April is in the" + season + ".");
+ }
+ }

خروجي اين برنامه بقرار زير مي باشد :

April is in the Spring.

ممكن است بخواهيد اين برنامه را تجربه نماييد . خواهيد ديد كه هيچ فرقي
ندارد كه چه مقداري به month بدهيد ، يك و فقط يك دستور انتساب داخل نردبان
اجرا خواهد شد .

switch

دستور switch ، دستور انشعاب چند راهه در جاوا است . اين دستور راه ساده اي
است براي تغيير مسير اجراي بخشهاي مختلف يك كد براساس مقدار يك عبارت . اين
روش يك جايگزين مناسب تر براي مجموعه هاي بزرگتر از دستورات if-else-if است .
شكل كلي دستور switch بقرار زير مي باشد :

switch(expression){
case value1:
// statement sequence
break;
case value2:
// statement sequence
break;
.
.
.
case valueN:
// statement sequence
break;
default:
// default statement sequence
}
expression

مي تواند هر نوع ساده اي را برگرداند ، هر يك از مقادير (values)
در دستورات case بايد از نوع سازگار با عبارت باشند . هر يك از مقادير case
بايد يك مقدار لفظي منحصر بفرد باشد ( يعني بايد يك ثابت ، نه متغير ، باشد ).
دو برابر سازي مقادير case مجاز نيست .
دستور switch بشرح فوق عمل مي كند : مقدار عبارت با هر يك از مقادير لفظي
در دستورات case مقايسه مي شوند. اگر تطابق پيدا شود ، كد سلسله اي تعقيب كننده
آن دستور case اجرا خواهد شد . اگر هيچيك از ثابت ها با مقدار عبارت تطابق
نيابند ، آنگاه دستور پيش فرض (default) اجرا خواهد شد ، اما دستور default
اختياري است . اگر هيچيك از case ها تطابق نيابد و default وجود نداشته باشد
آنگاه عمل اضافي ديگري انجام نخواهد شد .
از دستور break داخل دستور switch استفاده شده تا سلسله يك دستور را پايان
دهد . هنگاميكه با يك دستور break مواجه مي شويم ، اجرا به خط اول برنامه كه
بعد از كل دستور switch قرار گرفته ، منشعب خواهد شد . اين حالت تاثير پريدن switch
است .
در زير مثال ساده اي را مشاهده مي كنيد كه از دستور switch استفاده نموده
است :

+ // A simple example of the switch.
+ class SampleSwitch {
+ public static void main(String args[] ){
+ for(int i=0; i<6; i++)
+ switch(i ){
+ case 0:
+ System.out.println("i is zero.");
+ break;
+ case 1:
+ System.out.println("i is one.");
+ break;
+ case 2:
+ System.out.println("i is two.");
+ break;
+ case 3:
+ System.out.println("i is three.");
+ break;
+ default:
+ System.out.println("i is greater then 3.");
+ }
+ }
+ }

خروجي اين برنامه بقرار زير مي باشد :

i is zero.
i is one.
i is two.
i is three.
i is greater than 3.
i is greater than 3.

همانطوريكه مشاهده مي كنيد ، داخل حلقه ، دستوراتي كه همراه ثابت case بوده
و با i مطابقت داشته باشند ، اجرا خواهند شد . ساير دستورات پشت سر گذاشته
مي شوند (bypassed) . بعد از اينكه i بزرگتر از 3 بشود ، هيچ دستور همراه case
مطابقت نداشته ، بنابراين دستور پيش فرض (default) اجرا خواهد شد .
دستور break اختياري است . اگر break <